Ах, кузе ош сирень сымыстарыш…
Чон пыштен, тудым веле ончем.
Тый, таҥем, ит йомдаре ӱшаным,
Тый илет, тый улат ушыштем.
Ош сирень, толкынла ловыкалтын,
Мыланем ош парчажым рӱза.
Мый палем, умылем кумылетым,
Саламетшым мардеж шып рӱпша.
Шарналтем весела рвезе жапым:
Кидыштем ош сиреньын букет.
Шӱм-чонем пеледалтше аршашын -
Тый дечет лийын сылне пӧлек.
Ош сирень рвезе чон гай йомартле,
Кече гае волгалтше, ару.
Шынденам лӱмынак пӧрт воктене,
Кӱрышташ нигӧлан мый ом пу.
Мо кӱлеш мыланем илыш дечын?
Шке дечем мый, ом вожыл, йодам.
Пӱрымаш пӧлеклен гын ты кечым,
Мый эрлашке лӱдде ошкылам.
Ош тӱняште чыла жаплан веле:
Шошо, шыже, кеҥеж, телыжат.
Верештеш гын эрташ кужу корным,
Корнышкет пернылеш тӱрлыжат.
Чонемланже леве, пуйто шошо,
Ошкылам мо, ала чоҥештем.
Пуйто, трук ала-кушто йӱксавыш
Йоҥгалтеш мыйынак лӱмем ден.
Ом ӱшане, ала омо веле…
Но уке… тый шогет ончылнем.
Сур кава гыч шытен кечыйол гай,
Тый кертат шӱм-чонем левыктен.
Колыштам гын эше шӱшпык мурым,
Пӱртӱс ямым моштем умылен.
Илыш верч шӱм-чонемже кӱлтка гын,
Мый улам, мый илем йывыртен.