Шыже чодыраште

Шинчын каналтышнат, умбакыже ошкылна. Тораште огыл ала-могай кайык йӱкым пуыш. Кызыт кайык йӱк коклан-коклан гына шокта. Очыни, шукышт шокшо элыш чоҥешташ вийым погат. Эсогыл пушеҥге-влакат телылан ямдылалтыт - нарынче, кӱрен лышташыштым мландӱмбак пӧрдыктен-пӧрдыктен йоктарат.

Ачам дене коремыш волышна. Кенета шодырик шоктыш. «Мо тыгай?» - ӧрын шогална. Палынрак ончална гын, шордо ден презыже шогат, вӱдым йӱыт улмаш. Мемнам ужын лӱдыч. Мый лышташ-влак ӱмбак кинде падырашым пыштен кодышым, «Тышке, коремыш, садак уэш вӱдым йӱаш толыт» шоналтышым. Мыйын куанен кычкырал колтымем шуо, но чытышым. Чодыраште шургаш огеш лий, ме тушто уна веле улына.

Вара ме чодыра тӱрыштӧ поҥгым погышна. Мотор деч мотор пеледыш олмеш мый тӱрлӧ тӱсан лышташым аршашыш чумырышым. Ынде тудын дене гербарийым ыштем.

Шыже кече кужу огыл. Кече кас велыш тайныш. Чодыралан таум каласен, ме мӧҥгӧ ошкылна.