А мый шоненам…

Ну, мом от ыште шке ватылан. Самырык годым кава гыч шӱдырым «налын волена» ыле. Ынде ийготна шулдырнам йӱлатен аман. Кандыра дене каваш шӱдырлан кӱзаш гын, кандыра кӱрлеш манын шонена. Тошкалтыш дене кӱзаш… трук тошкалтышыже пудырга?

«Йӧра!» - каласышым ватемлан. Ик сай йолташемын манмыжла, «Кӱлешым муаш чыла палыметым ушо…» Муым вет. Мумекем, налын кондышна. Теве ынде шке семынем шонем: «Тыгай лӱман лудо? Да тиде вет - элита! Ава лудыжо - Миледи! Узыжо - Милорд! Чылт классика». Чын, тиде лудо-влак бак-бак але ларт-ларт манын огыт кычкыре. Йӱкыштат пеш изи. Эше мемнан лудо-влак гай ик верыште огыт шинчылт: коштыт да коштыт. Воктечышт эртен кайыме годым юп-юп! юп-юп! юп-юп! йӱкышт шокта. Ах, теве кушеч тиде «Юп-юп коштеш» манме марий мутна каен улмаш? Тиде вет англосакс-влакын йылмышт гыч огыл. Мемнан марий мут. 

Паша деч вара тольымат, кочкышым пыштыме атыштым ончальым. Чыла кочкын пытареныт. Мемнан марий йылмым палатат, мыят марла пелештышым: «Кочкышда уло?» «Юк-юк! Юк-юк! Юк-юк! Юк-юк!» - вашештышт саде элита урлык лудо-влак. 

А мый шоненам… Татарлат палат улмаш…