Ожсо йӧн

Иленыт улмаш шоҥго павай ден кувай. Улан ешыште ӱстембалне кинде-шинчалат, шӧр-ӱмбалат ситышын лийын. Икшывышт, кушкын шуын, посна лектыныт. Вате-марий кечывалым ласканак иленыт, а кастене малаш вочмекышт, ӱмбакышт умдыла кӱтӧ кержалтын пурыштын. Паймырза павай «ӱждымӧ уна-влакым» чыта-чытат, пытараш шонен пышта. Но ожно тидлан тӱрлӧ аяр пеш лийын огыл. Нуным сурт гыч пездарен, почкалтарен лукмо нерген кочажын ойлымо историйым шарналта да, эрден эрак кынелын, Эшмурза пошкудыж дек вашка, умдылам пӧрт гыч поктен колташ полшаш йодеш. Тудыжо келша.

Тыге коктын павайын суртышкыжо ошкыл колтат. 

- Тый, шольым, тошкалтыш дене пӧртвуйыш кӱзӧ, коҥга тӱньык воктек шогал, а мый, пӧртыш пурен, коҥга аҥ гыч «Умдыла кӧм кочкеш?» манын кычкыралам. Тый кӱшычын «Умдыла умдылам кочкеш» манын вашештет, - умыландара павай Эшмурзалан. - Тунам нуно пӧрт гыч лӱдын шылын пытат.

А Эшмурза мыскарам ыштылаш йӧратен. 

- Умдыла павай ден кувайым кочкеш! - вашешта шоҥгыеҥлан. 

- Шольым, кузе маньыч? - умылен огеш шукто тудыжо.

- Кузе туныктышыч, тугак ойлышым.

- Умдыла кӧм кочкеш? - Паймырза павай эше ик гана коҥга капкасым почын кычкыралеш.

- Умдыла павай ден кувайым кочкеш! - вашешта Эшмурза.

Тиде гана павай мутшым сайынак умылен шукта да пошкудыжым суртшо гычат поктен колта.