Кӧстенеч

Меат поро оза семын уна-влакым чайым йӱаш ӱжна. Шкафыштына мо ыле, чыла ӱстелтӧрыш лукна. Пӱртӱс лоҥгаште лиймылан чай поснак тамлын чучеш. «Мӱйда тенийсе мо? Путырак тутло. Банкыже гына изи, эше кочкам ыле», - чаманен пелештыш унана. «Кочса, пытартыш мӱй огыл, эше уло», - мыят оза семын поро койышемым ончыктынем.  Эше изишак тамлен ончалят (Мӱй деч шинча нигунам ок тем гынат, тудым садак шуко кочкаш ок лий.), воштылал пелештыш: «Каласе, молан мӱкшызӧ-влак тыгай каткан улыт? Нунын деке сумка тич кӧстенечым намиет, а вашеш изи гына пел литран банкеш темен, «Чайым йӱашда» манын, мӱйыштым шергакан кӧстенеч семын пуэн колтышын койыт. Пуйто тудым шке туп-вачышт дене шупшыктеныт. Кеч кум литран банке дене пуэн колтышт ыле». «А тый, сӧснам але ӱшкыжым шӱшкылмекет, молан кӧстенечлан ик эрдыжым луктын пыштен от колто?» - шинчашкыже тура ончен йодым мый. Кӧстенеч шагал да тамле лийшаш. «Тый денет пелашет кузе ила? Пеш осал улатыс», - воштылале. «Коктынат мӱкшызӧ улына вет. Мӱкш лӱшкаш эрыкым ок пу, сайын илыза манын, пӱшкылынак шога».