«Идалыкын янлыкше»: Бобик ден Ошеч

- Тый кӧ тыгай улат?! Тыште мом кычалат? - йодеш кугу пий.

- Мый, м-м-м-мый мераҥ. Чамане мыйым! Ит коч, йолташ лийына!

- Нигӧ тыйым кочкаш ок шоно! Кӧлан кӱлат тый, лӱдшӧ мераҥ?! А тышке молан толынат?

- Мыйын мӱшкырем шужен. Кочмем шуэш, а чодыраште кочкыш уке.

- Та-а-ак. Мом ышташ вара тый денет? Поктен лукташ але пукшен колташ? Чечас шоналтем. А мом кочнет?

- Мый кешырым йӧратем да шӧрым пеш йӱнем, - сӧрвален йодеш мераҥ.

- Йӧра тугеже. Айда, пеленем ошкыл.

Кудывечыш шумеке, мераҥ ден пий клатыш пурышт.

- А тыйже кӧ лият? Лӱмет кузе?- йодыштеш изи мераҥ.

- Мый тысе орол, Бобик, улам. Айда палыме лийына!

- Мый Ошеч улам.

- Могай оҥай тыйын лӱмет: меж вургеметлан лачак келшен толеш, - воштылал пелештыш Бобик. - Теве тыланет кешыр, шер теммеш коч. А шӧрым Мурзик деч йодаш перна.

- Тудыжо эше кӧ, тыйын изат? - лӱдынрак йодеш мераҥ.

- Тиде пырыс. Тудо оза-влак дене пырля шокшо пӧртыштӧ ила. Мемнан семын уремыште да пасушто перныл ок кошт. Мурзик кечыгут мала да тамле шӧрым гына кочкын кия, - шаярен пелештыш Бобик.

- А-а-а. Ынде умылышым.

- Тый шӧрым йӱнет?

- Пеш чот йӱнем. 

- Тыште шого, мый чечас толам.

Иктаж вич минут гыч Бобик ден Мурзик пырля клатыш толын пурышт.

- Так-так. Тиде тый лият мо, Ошеч?- йодеш Мурзик.

- Мый, - аптыраненрак пелештыш мераҥ.

- Мыланем Бобик пуйто тый шӧрым йӧратет манын каласыш. Чынак?

- Чын. Йӱмем пеш чот шуын. Пасу гоч кудал-кудал, логарем кошкен.

- Йӧра тугеже, пыртак чыталте, чечас пӧрт гыч шокшо шӧрым луктам.

- Пеш кугу тау.

Мурзик кайыш. Бобик ден Ошеч мутланат:

- Мурзик шӧржым огеш пу дыр манын шоналтышым. Уке, ыш чамане, - ойла пий.

- Мыят ондак туге умылышым. Оҥай веле? - пелештыш Ошеч.

- Уке, Мурзик мемнан тугай огыл. Пӧртыштӧ яра кия гынат, ушыжо эше уло: икте-весылан полшаш кӱлмым вигак умылыш.  

Мурзик толын шуо:

- Теве тыланет шӧр, йӱ веле. Таче У ий, а ты кечын чыла чонанынат шонымашыже шукталтшаш. Мераҥ тос, мыят тыйым изиш куандарынем.  

- Пеш кугу тау, Мурзик.

Кенета Бобик йол йӱкым кольо да кычкырале:

- Клат велыш оза лишемеш. Ошеч, вашкерак шыл.

- Мыланем кушко шылаш?

- Теве тышке, шудо йымак, писын!

- Бобик, Мурзик, те мом тыште ыштеда? - йодеш оза.

- А-а-а, нимат. Так, кутырена.

- Йӧра тугеже, шинчылтса. А тушто, шудо йымалне, могай изи поч коеш?

- Тиде лум! - Бобик шудо воктеке лишеме да, изи почшым пӱтырен, ӱмбакше возо.

- Лум? Кушеч тудо пурен? Иктаж вере рож уло, очыни? - ӧрын пелештыш оза да клат гыч лектын кайыш.

- Уффф, - шӱлалтен колтышт чылан.

* * *

Тыге мераҥ клатыште телым илен лекте. Шошо шуо. Кече ырыкташ тӱҥале. Ик шошо кастене Бобик ден Ошеч, кудывече гыч лектын, чодыраш кудальыч. Ошеч  Бобиклан шошо пӱртӱсын сылнылыкшым ончыкташ наҥгайыш. Чодыраште южшат тамле, юзо пушан. Шинчалан, чонлан мыняр куан! 

- Ужат, Бобик, тыште могай сай! Чонлан ласка да илыме шуэш. Тиде  мыйын шочмо верем, чон куанем! - кычкырал колтыш мераҥ.

А мӱндырнӧ огыл пире кашак коштеш улмаш. Нуно мераҥын кычкырымыжым кольыч да тушкыла кудальыч. Ик жап гыч пире-влак Бобик да Ошеч дек лишемыч. Нуно, ырлен, шӱвылвӱдыштым йоктарен, Бобикым покташ тӱҥальыч. Бобик Ошечым пундыш шеҥгеке шӱкале да шкеже уло кертмын пире-влак ӱмбаке тарваныш.

Мераҥ Бобик йолташыж верч лӱдын колтыш.

 - Тыге ок лий! Мый Бобикым утарышаш улам. Чылт окмак улам, пундыш шойылно шылын шинчем! - Ошеч шкенжым вурса. Тудо мыланем йӱштӧ телым илен лекташ полшыш.

Мераҥ шоналтыш да тыманмеш пире-влак ончыко кудал лекте. Пире-влак пий нерген мондышт - уло вийын Ошеч почеш чымалтыч. Чодыра мучко кужу жап йӱк-йӱан шергылте, но пире умшаш нимо ыш логал. Мераҥын почшо кӱчык гынат, йолжо кужу.

Теве тыге улмаш: янлык-влак икте-весыштлан айдеме дечат сайын полшат. Илышын кӓдыржым палат!