Эн изи коляиге пундыш воктен шылын шинчен. Пылышыжлан ала-мон йӱкшӧ шоктен: «Утарыза!» Йӱкшӧ моткоч ойган лийын. Коляиге йырым-йыр ончалеш, но нигӧм ок уж. Чыланат пундыш йыр чумыргат, йӱк шоктымо могырыш каят, лакеш погынышо вӱд воктек миен лектыт. А тушто, вӱд ӱмбалне, изи мӱкш ийын коштеш, но нигузе лектын ок керт. Эн изи коляиге ӧрын йодо:
- Молан тый туско пурысыч?
- Йӱмем шуат, сер гыч вӱдым подылнем ыле, а мардеж мыйым вӱдыш шӱкале, - шортын вашештыш мӱкшиге.
Коляиге-влак изи мӱкшым чаманышт, лукташак погынышт. Ончыч кӱрылтшӧ куэ лышташым кычал муыч, вӱдыш шуышт, но лышташ мӱкш деке миен ыш шу.
- Лыстас деке ийын лисем, ме лыстасым супсылына, - кычкырале изи коляиге.
- Мый пеш ноенам, лышташ деке ийын миен ом шу.
Тунам коляиге-влак мландыште кошкышо шудо пырчым муыч. Тиде шудо пырче лач мӱкшиге воктек возо. Мӱкшиге, уло вийжым поген, кошкышо шудыш кӱзен шинче. Коляиге-влак изи мӱкшым эркын шупшын луктыч. Шкешт лавырген, нӧрен пытышт, но тидын нерген ыштат шоналте. Мӱкшиге, кечыште кошкымеке, мӧҥгыжӧ чоҥештыш. А коляиге-влак авашт деке куанен пӧртыльыч. Эн изи коляиге аваж деке куржын мийышат, кычкырале:
- Авий, ме мӱксым утарысна! Тудо вӱдыс пурен каен ыле.
- Игем-влак, поро пашамат ышташ йӧренда, - ава изи коляигыжым ӧндале, молыштым вӱчкалтыш. Чылаштымат мушко да кошкаш сакалыш.