Икте-весыштым пеш ужнешт улмаш

Йошкар-Олаште Пеледыш пайрем, а Пошкырт кундемыште Сабантуй эртеныт. Соня икымше гана Мишканыш пайремыш мия. Трук телефон йыҥгырта. Тиде Марий Эл гыч Лида улмаш. «Кушто улат?» - йодеш тудо. «Мый Сабантуйыш тольым», - вашешта Соня. Пайремыште пеш йӱкан лийын, да кок ӱдырамаш икте-весым умылен огытыл. Пожарный машина воктене вашлияш каҥашат. 

Ик жап эрта. «Кушто улат? Ончем, кычалам, ик вереат тыйым ом уж», - шокта уэш Лидан йӱкшӧ. «А тый кушто улат?» - йодеш Соня. «Мый Шкетанлан памятник воктене ошкылам, тушто вашлийына», - шоктыш вашмут. «Могай памятник? Тыште тугай уке вет!» - ӧреш Соня. - Ай-яй, тый Йошкар Олаште мо?! А мыйже вет Мишканыште улам!» Тыге коктынат шер теммеш воштылыт. «Тый мемнан деке пайремыш толынат манын шонышым», - воштылеш Лида. А Соня еҥ коклаште марла тувырым чийыше Лидам кычалын. Лидаже «Ӱмбалнем мотор тӱрлеман ош тувыр лиеш» манын ойлен, садлан Соня эре тугай вургеман еҥ ӱмбак тӱткын ончен да палыме чурийым кычалын. Илышыште тыгеат лиеш улмаш.