Икана коваже эмлымверыш логалынат, йоча тудым йомдарен, коваже нерген кочаж деч йодын. А коча, кузе кертын, туге умыландарен.
Рушарнян нуно коваж дек миеныт. Дима коваж ӱмбак тӱткын ончалын йодо:
- Ковай! Тыйын мӱшкы-ретым пӱчкыныт? Мылам азам ончыктет?
Кова шинчам каралтыш, воштыл колташ огыл манын, вуйым ӧрдыжкӧ савырале.
- Шоҥго еҥын изи аза ок лий вет, тушеч кӱм пӱчкын налыныт, - малдале. Вара уныкажым шыман ӧндале да вӱчкалтен каласыш: - Мӧҥгыштӧ кочат тылат пеш шуко кӱм ончыкта, йӧра.
Палатыш пурымеке, кова шинчавӱд лекмеш воштыльо. Кызытсе йочам ондален от керт - телевизорым ончен, чыла палат да айманыде йодыт. Кугурак-влак кузела каласаш гын манын шонат, а нуно ончычракат ойлен пуат.